Isabelle Ebodaghe – Gemiste luxe- Bon vivant met gouden voeten

 Isabelle Ebodaghe ook wel ‘MBO’ genoemd op Standard, met een knipoog.

Ze trainde niet graag, zegt de legende. Misschien was ze wat nonchalant. Maar geef haar een bal en een doel, en je kreeg vuurwerk. Bij Standard en vooral bij Tienen trapte ze er dertig à vijfendertig per seizoen tegen de netten. Ze maakte Tienen kampioen. Isabelle Ebodaghe was geen atleet in de klassieke zin, maar ze had iets wat je niet kon trainen: instinct, flair en een neus voor goals.

Er was het moment tegen STVV, waar ze tot een kwartier voor tijd op de massagetafel lag, terwijl de trainer ongeduldig heen en weer liep. Telkens hoorde hij: "Billetje moet los zijn." Uiteindelijk slofte ze het veld op, als altijd op haar eigen tempo. Vlak voor tijd scoorde ze, liep naar de bank en zei lachend: "Billetje is los."

In een tijd waarin videoanalyse, mentale begeleiding en voedingsschema’s geen deel uitmaakten van het vrouwenvoetbal, kwam ze toch bovendrijven. Maar wat als ze vandaag twintig zou zijn? Wat als er toen al een omkadering was geweest zoals nu? Wat als iemand haar talent had begeleid in plaats van alleen getolereerd?

België droomt van een topspits. We hadden er misschien allang één kunnen hebben.



Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Always There Jonna Andersson

Afbeelding
She’s not the one whose name is on festival shirts. Not the one who goes viral after a backheel or a crunching tackle. No noise. No drama. But if you look closely, you’ll see it: Jonna is always there. Champion with Linköping, before Sweden fully realised they had someone who always delivered. Then came Chelsea, where the accent was different and the scepticism louder than the wind. “Another foreigner… is she really needed?” It was Everton. It was tough. But Hedvig saved a penalty. And Jonna— Jonna scored with minutes to spare. The stadium erupted. No more words needed. She won everything there was to win. FA Cup. FAWSL titles. No headlines, just medals. No soundbites, just applause from her team. And then— back to Sweden. Not to slow down. But to build something. Hammarby, sleeping giant in green, woke up again. First title since the ’90s. The double. A team full of belief. A crowd full of hope. And there was Jonna. Always there. I was there that day...
Meer lezen

2 weken na de bekerfinale vrouwen alsnog consternatie

Afbeelding
 Twee weken later. Twee maten, één maatpak? De bekerfinale ligt intussen twee weken achter ons. Maar de echo blijft. Stefania Vatafu kreeg toen een rode kaart die achteraf geen schorsing opleverde. Een stille erkenning: de scheidsrechter zat fout. Toch werd net na diezelfde finale een verslag opgesteld door diezelfde scheidsrechter. En op basis daarvan kreeg Luna Vanzeir deze week wél een effectieve schorsing. Voor velen voelt dat krom. Inconsistent. Zelfs haar collega op het veld zei over de bewuste fase: "Dit is geen rood." Wat moet een speelster dan nog geloven? Wie leiding wil geven, moet ook vertrouwen opbouwen. En ja, respect voor de scheidsrechter blijft fundamenteel. Maar dat respect moet van twee kanten komen. Club YLA profiteert hier sportief van, maar valt niets te verwijten. De verantwoordelijkheid ligt elders — bij wie regels toepast, en bij wie ze opstelt. Het vrouwenvoetbal verdient duidelijke regels, empathie, en leiderschap met zelfinzicht. Niet een houding d...
Meer lezen

Norrköping and Hammarby Set Up Svenska Cupen Final

Afbeelding
The final off the Svenska Cuppen will be Norrköping versus Hammarby. Two teams with very different histories, but both now knocking loudly at the door of silverware. For IFK Norrköping, their 2–1 victory over BK Häcken was nothing short of a statement. Once seen as newcomers just happy to survive in the Damallsvenskan, Norrköping have quietly built something serious. The addition of experienced defender Jessica Wik (formerly Samuelsson) over the winter raised a few eyebrows — and expectations. Svea Rehnberg opened the scoring in the first half, and Wilma Liedhammer doubled the lead after the break. Although Felicia Schröder pulled one back late on, it wasn’t enough. Norrköping are no longer just passengers in the top flight — they’re contenders. The other semi-final was a blockbuster: reigning champions FC Rosengård away to Hammarby, themselves league champions and cup winners two years ago. Form pointed toward Hammarby, but few could have predicted the sheer dominance: 5–0. A performa...
Meer lezen