Happy 40th Birthday Anouk Hoogendijk

 Anouk 40 – Onze roos blijft bloeien

Een open brief voor een bijzondere verjaardag


Lieve Anouk,


Veertig.

Een getal dat voor sommigen gewicht draagt.

Voor jou? Het voelt als een eerbetoon.

Aan jaren van schoonheid — van binnen en van buiten.

Aan strijd en sierlijkheid.

Aan alles wat jij gaf, op én naast het veld.


Want jij was nooit zomaar een speelster.

Jij wás het symbool.

Voor een generatie meisjes die durfden dromen.

Voor jongens die leerden dat kracht ook zacht mag zijn.

Voor supporters zoals ik,

die niet alleen kwamen voor de goals,

maar voor het hart in het spel — jouw hart.


Ik denk aan dat kuiltje in je kin.

Hoe één glimlach van jou

meer zegt dan honderd interviews.

Hoe je elegantie nooit arrogantie werd,

en hoe jij schoonheid wist te dragen

zonder ze ooit uit te buiten.


En weet je wat het mooiste is?

Je straalt nog altijd

zoals toen je het veld op kwam als twintiger.

Alsof de jaren je kozen, niet om te verouderen,

maar om je licht nog langer te laten schijnen.


Anouk, jij was het bewijs

dat je niet moet schreeuwen om gehoord te worden.

Je móést er gewoon zijn.

Op het veld. In het wit-rood.

In het oranje. In ons geheugen. In ons hart.


En vandaag ben je er nog steeds.

Als stem. Als voorbeeld.

Als iemand die zich niet terugtrekt,

maar vooruit blijft kijken — en ons daarin meeneemt.


Veertig jaren jong.

En nog steeds bloeit die roos.

Misschien anders, maar niet minder fel.

En ik?

Ik voel me schatrijk dat ik jou mocht kennen,

dat jij mij zag — meer dan eens.


Dus vandaag geen cijfers.

Geen getallen. Geen statistieken.

Alleen dit:


Jij bent en blijft

onze Anouk.

Onze roos van Nederland.

En rozen… die verwelken niet. Die herinner je. Die koester je.


Van harte,

Kevin



Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Always There Jonna Andersson

Afbeelding
She’s not the one whose name is on festival shirts. Not the one who goes viral after a backheel or a crunching tackle. No noise. No drama. But if you look closely, you’ll see it: Jonna is always there. Champion with Linköping, before Sweden fully realised they had someone who always delivered. Then came Chelsea, where the accent was different and the scepticism louder than the wind. “Another foreigner… is she really needed?” It was Everton. It was tough. But Hedvig saved a penalty. And Jonna— Jonna scored with minutes to spare. The stadium erupted. No more words needed. She won everything there was to win. FA Cup. FAWSL titles. No headlines, just medals. No soundbites, just applause from her team. And then— back to Sweden. Not to slow down. But to build something. Hammarby, sleeping giant in green, woke up again. First title since the ’90s. The double. A team full of belief. A crowd full of hope. And there was Jonna. Always there. I was there that day...
Meer lezen

2 weken na de bekerfinale vrouwen alsnog consternatie

Afbeelding
 Twee weken later. Twee maten, één maatpak? De bekerfinale ligt intussen twee weken achter ons. Maar de echo blijft. Stefania Vatafu kreeg toen een rode kaart die achteraf geen schorsing opleverde. Een stille erkenning: de scheidsrechter zat fout. Toch werd net na diezelfde finale een verslag opgesteld door diezelfde scheidsrechter. En op basis daarvan kreeg Luna Vanzeir deze week wél een effectieve schorsing. Voor velen voelt dat krom. Inconsistent. Zelfs haar collega op het veld zei over de bewuste fase: "Dit is geen rood." Wat moet een speelster dan nog geloven? Wie leiding wil geven, moet ook vertrouwen opbouwen. En ja, respect voor de scheidsrechter blijft fundamenteel. Maar dat respect moet van twee kanten komen. Club YLA profiteert hier sportief van, maar valt niets te verwijten. De verantwoordelijkheid ligt elders — bij wie regels toepast, en bij wie ze opstelt. Het vrouwenvoetbal verdient duidelijke regels, empathie, en leiderschap met zelfinzicht. Niet een houding d...
Meer lezen

Norrköping and Hammarby Set Up Svenska Cupen Final

Afbeelding
The final off the Svenska Cuppen will be Norrköping versus Hammarby. Two teams with very different histories, but both now knocking loudly at the door of silverware. For IFK Norrköping, their 2–1 victory over BK Häcken was nothing short of a statement. Once seen as newcomers just happy to survive in the Damallsvenskan, Norrköping have quietly built something serious. The addition of experienced defender Jessica Wik (formerly Samuelsson) over the winter raised a few eyebrows — and expectations. Svea Rehnberg opened the scoring in the first half, and Wilma Liedhammer doubled the lead after the break. Although Felicia Schröder pulled one back late on, it wasn’t enough. Norrköping are no longer just passengers in the top flight — they’re contenders. The other semi-final was a blockbuster: reigning champions FC Rosengård away to Hammarby, themselves league champions and cup winners two years ago. Form pointed toward Hammarby, but few could have predicted the sheer dominance: 5–0. A performa...
Meer lezen