Woensdagmiddagvoetbal – Hoe je een topaffiche saboteert

 Woensdagmiddag. Standard–Anderlecht. Topmatch... zonder publiek. Want blijkbaar is 13:30 op een werkdag hét moment voor een affiche in het vrouwenvoetbal.

Stel je voor: Club Brugge–Genk, dé topper van het moment, gepland op een doordeweekse woensdag om 13:30. Onmogelijk? Ondenkbaar? Ja. En toch is dat exact wat er deze week gebeurt in het vrouwenvoetbal, wanneer Standard en Anderlecht – twee grootmachten – het tegen elkaar opnemen… op een werkdag, midden op de dag.

De bond wijst naar de gewoonte van de televisie-uitzending op dat uur. Maar gewoonte is geen excuus wanneer ze ingaat tegen gezond verstand. Want hoe goed je camera’s ook staan opgesteld, als er niemand kijkt, scheurt de tv zijn broek evengoed. En da’s exact wat hier gebeurt.

Fans kunnen niet aanwezig zijn. Mensen werken. Studenten zitten in de les. Zelfs wie wíl kijken, zit vaak vast in een meeting of onderweg. Wat had kunnen uitgroeien tot een affiche die leeft en verbindt, wordt nu gereduceerd tot een zender die een wedstrijd uitzendt voor een nagenoeg leeg publiek. Zowel in het stadion als op het scherm.

En dit is geen eenmalig misverstand. De flaters van de bond stapelen zich op. Wie zich niét echt interesseert voor het vrouwenvoetbal, lijkt te vaak te bepalen wat er gebeurt. En zo worden mensen die het wél goed voorhebben met deze sport keer op keer geblokkeerd in hun inzet.

 De vrouwen verdienen een eigen moment op de kalender, met een eigen publiek, zonder dat hun match als een bijzaak wordt gezien omdat de mannen ook spelen. Dat de vrouwenwedstrijd nu op woensdagmiddag valt, is een gemiste kans.

Het vrouwenvoetbal verdient beter. Meer dan dit soort gemakzucht. Meer dan beleid dat uitgaat van “zo doen we dat nu eenmaal.” Het verdient respect – voor de fans, voor de speelsters, en voor de mensen die er élke dag aan bouwen. Want woensdag om 13:30 staat er meer op het spel dan drie punten. Dan staat er geloofwaardigheid op het spel. En die dreigt stilaan door de grond te zakken.