Dominique Janssen Ronald Koeman avant la lettre

 In 1992 schonk Ronald Koeman Barcelona de felbegeerde Europa Cup I, met één verwoestende vrije trap die een generatie definieerde. Geen paniek, geen krachttoer — pure koelbloedigheid en precisie.

Vandaag draagt Dominique Janssen die geest verder. Een verdediger die het spel leest als een schaakmeester, die rust brengt waar anderen nervositeit voelen. En die, net als Koeman, een vrije trap kan nemen alsof ze de loop van een toernooi in haar voet heeft.

Ze verdedigt met verstand, ze speelt uit met beleid. Dominique Janssen is niet de schreeuwlelijk of de tacklespecialist – ze is de denker, de bouwer. Een centrale verdediger die haar lijnen uitzet zoals een schaakgrootmeester zijn stukken plaatst: bedachtzaam, precies, met een plan.

En dan is er nog haar traptechniek. Wie Man, United of de Oranje Leeuwinnen volgt, weet dat Dominique af en toe een vrije trap opeist. Niet altijd luidruchtig, niet altijd met tromgeroffel aangekondigd – maar als ze er staat, weet je: dit kan iets worden. Een droge knal over de muur, een strakke pegel naar de hoek. Standaardsituaties zijn bij haar geen formaliteit; ze zijn een wapen.

In een tijdperk waarin verdedigers vaak puur beoordeeld worden op snelheid en kracht, brengt Janssen iets anders terug: inzicht, rust, en het vermogen om met één bal het verschil te maken. Zoals Ronald Koeman ooit, als verdediger die beslissende goals scoorde, die de vrije trap niet zag als toevallig bijproduct, maar als verlengstuk van zijn spelintelligentie.

Deze zomer, op het EK, wacht Oranje de groep des doods. Alles kan samenkomen in één moment. Eén bal, één aanloop, één schot.

Kan één magische vrije trap van Dominique Janssen het verschil maken?
Zoals Koeman ooit deed, met een trap die in het collectieve geheugen bleef trillen?

Wie goed kijkt, ziet: de geschiedenis herhaalt zich soms. Alleen in nieuwe kleuren.

Dominique Janssen: Ronald Koeman, avant la lettre. Alleen met nóg een tikje elegantie erbij.